1كاشي كاري 35 ص

 براي توضيحات بيشتر و دانلود كليك كنيد

1كاشي كاري 35 ص

دسته: علوم انساني
بازديد: 3 بار
فرمت فايل: .docx
حجم فايل: 0 كيلوبايت
تعداد صفحات فايل: 5

1كاشي كاري 35 ص

قيمت فايل فقط 3,000 تومان



كاشي كاريكاشيكاري يكي از روشهاي دلپذير تزئين معماري در تمام سرزمينهاي اسلامي است. تحول و توسعه كاشي ها از عناصر خارجي كوچك رنگي در نماهاي آجري آغاز و به پوشش كامل بنا در آثار تاريخي قرون هشتم و نهم هجري انجاميد. در سرزمينهاي غرب جهان اسلام كه بناها اساسا سنگي بود، كاشي هاي درخشان رنگارنگ بر روي ديوارهاي سنگي خاكستري ساختمانهاي قرن دهم و يازدهم تركيه، تأثيري كاملا متفاوت اما همگون و پر احساس ايجاد مي كردند. جز مهم كاشي، لعاب است. لعاب سطحي شيشه مانند است كه دو عملكرد دارد: تزييني و كاربردي. كاشي هاي لعاب دار نه تنها باعث غناي سطح معماري مزين به كاشي مي شوند بلكه به عنوان عايق ديوارهاي ساختمان در برابر رطوبت و آب، عمل مي كنند. تا دو قرن پس از ظهور اسلام در منطقه بين النهرين شاهدي بر رواج صنعت كاشيكاري نداريم و تنها در اين زمان يعني اواسط قرن سوم هجري، هنر كاشيكاري احيا شده و رونقي مجدد يافت. در حفاري هاي شهر سامرا، پايتخت عباسيان، بين سالهاي 836 تا 883 ميلادي بخشي از يك كاشي چهارگوش چندرنگ لعابدار كه طرحي از يك پرنده را در بر داشته به دست آمده است. از جمله كاشي هايي كه توسط سفالگران شهر سامرا توليد و به كشور تونس صادر مي شد، مي توان به تعداد صد و پنجاه كاشي چهارگوش چند رنگ و لعابدار اشاره كرد كه هنوز در اطراف بالاترين قسمت محراب مسجد جامع قيروان قابل مشاهده اند. احتمالا بغداد، بصره و كوفه مراكز توليد محصولات سفالي در دوران عباسي بوده اند. صنعت سفالگري عراق در دهه پاياني قرن سوم هجري رو به افول گذاشت و تقليد از توليدات وابسته به پايتخت در بخش هاي زيادي از امپراتوري اسلامي مانند راقه در سوريه شمالي و نيشابور در شرق ايران ادامه يافت. در همين دوران، يك مركز مهم ساخت كاشي هاي لعابي در زمان خلفاي فاطمي در فسطاط مصر تأسيس گرديد. نخستين نشانه هاي كاشيكاري بر سطوح معماري، به حدود سال 450 ه.ق باز مي گردد كه نمونه اي از آن بر مناره مسجد جامع دمشق به چشم مي خورد. سطح اين مناره با تزئينات هندسي و استفاده از تكنيك آجركاري پوشش يافته، ولي محدوده كتيبه اي آن با استفاده از كاشيهاي فيروزه اي لعابدار تزئين گرديده است. شبستان گنبد دار مسجد جامع قزوين( 509 ه.ق) شامل حاشيه اي تزئيني از كاشيهاي فيروزه اي رنگ كوچك مي باشد و از نخستين موارد شناخته شده اي است كه استفاده از كاشي در تزئينات داخلي بنا را در ايران اسلامي به نمايش مي گذارد. در قرن ششم هجري، كاشيهايي يا لعابهاي فيروزه اي و لاجوردي با محبوبيتي روزافزون رو به رو گرديده و به صورت گسترده در كنار آجرهاي بدون لعاب به كار گرفته شدند. تا اوايل قرن هفتم هجري، ماده مورد استفاده براي ساخت كاشي ها گل بود اما در قرن ششم هجري، يك ماده دست ساز كه به عنوان خمير سنگ يا خمير چيني مشهور است، معمول گرديد و در مصر و سوريه و ايران مورد استفاده قرار گرفت. در دوره حكومت سلجوقيان و در دوره اي پيش از آغاز قرن هفتم هجري، توليد كاشي توسعه خيره كننده اي يافت. مركز اصلي توليد، شهر كاشان بود. تعداد بسيار زيادي از گونه هاي مختلف كاشي چه از نظر فرم و چه از نظر تكنيك ساخت، در اين شهر توليد مي شد. اشكالي همچون ستاره هاي هشت گوش و شش گوش، چليپا وشش ضلعي براي شكيل نمودن ازاره هاي درون ساختمانها با يكديگر تركيب مي شدند. از كاشيهاي لوحه مانند در فرمهاي م?

قيمت فايل فقط 3,000 تومان



برچسب ها : 1كاشي كاري 35 ص , 1كاشي , كاري , , 35 , ص , دانلود 1كاشي كاري 35 ص , تحقيق 1كاشي كاري 35 ص , مقاله 1كاشي كاري 35 ص , جزوه 1كاشي كاري 35 ص